ΒΙΒΗ

ΠΡΩΤΕΑΣ
Μονο πονος μπορουσε να ειναι αυτο που ενοιωθε.Η κενη του μνημη γεμιζε με ρυθμο αδιανοητο μερικες δεκαετιες πριν.Νομισε πως θα διαλυοταν σε χιλια κομματια,οι πληροφοριες ερχονταν πιο γρηγορα απο οσο πιστευε οτι μπορουσε να αφομοιωσει και μετα τον πιεζαν μεχρι να πονεσει και το τελευταιο κομματι του.Τις ενοιωθε να αναδευονται μεσα του προσπαθωντας να βρουν μια θεση να ησυχασουν.Στραφηκε στον πατερα του ζητωντας βοηθεια αλλα εκεινος δεν εδειξε να τον προσεχει.Κοιτουσε τις καμπυλες ,τα διαγραμματα και τους δεικτες κορεσμου.Φωτεινα συμβολα γεμιζαν τον χωρο μπροστα του αλλαζοντας εκπληκτικα γρηγορα.Ο Δημιουργος δε συμπαθησε ποτε τη καινουργια τεχνολογια!"δεν ειμαι φωτονιο ελεγε ,μου αρκει που μπορω να κανω τις σκεψεις σας φωτονια".
"προτιμω να τα παρατηρω!"
Κανεις ποτε δεν καταλαβε ποτε αρχισε να αποθηκευει ψυχες σε φωτονια....
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Δεν ειχαν βρεθει ποτε κι ομως ειχαν βρεθει χιλιαδες φορες.Κανεις δε θυμοταν τι υπηρχε πριν απο το Συμβουλιο.Κανεις δε τολμησε να το ψαξει αυτο.Μερικοι λεγαν οτι το Συμβουλιο εσβηνε τη θυμηση αυτων που το επιχειρουσαν απο τη μνημη των δικων τους και των φιλων τους!Αλλοι τους κοροιδευαν,"επεμβαση στο παρελθον δε γινεται", "ο Lefevre ειναι ενας ονειροπαρμενος και οι εξισωσεις του ακατανοητες".Κανεις δε προσεξε οτι ο μαθηματικος εξαφανιστηκε τοσο γρηγορα οσο γρηγορα κυκλοφορησε η φημη του!"μα καλα,μηχανικη του χρονου,ειναι δυνατον?"
Ο Πρωτος Συμβουλος σιωπησε αυταρεσκα.Απολαμβανε τις στιγμες αυτες πολυ περισσοτερο απο οσο ο προγονος του ειχε απολαυσει τη καταστροφη των Φαιάκων.Ηταν ο τελευταιος πολεμος που εδωσε η Γαια μολις χιλια πεντακοσια χρονια πριν.
Τελικα αποφασισε να σκεφτει.Τα υπολοιπα μελη παρακολουθουσαν τις σκεψεις του προσεκτικα.Περισσοτερο τις ενοιωθαν να αναβλυζουν απο μεσα τους παρα να ερχονται απο τον Πρωτο.
"Οι προσπάθειές μας στεφθηκαν απο απολυτη επιτυχια.Η φορτωση ολοκληρωθηκε"
Μια σκεψη τον διεκοψε ,μα ηταν φοβισμενη και αδυναμη,"μηπως αν δε βιαζομασταν,αν το ξανα... σκεφτομασταν?".Την εσβησε βαριεστημενα απο τα μυαλα των αλλων,οχι πριν προσθεσει"ο Τριτος δε φαινεται να πιστευει στο Σχεδιο"...
ΣΧΕΔΙΟ
Ασχοληθηκαν για αιωνες με το Προβλημα διχως να βρουνε λυση.Για καποιο λογο σταματησανε!Ολες οι αλλες φυλες συνεχισαν να εξελισσονται ,αυτοι ομως οχι!Τα καλυτερα μυαλα τους στραφηκαν απεγνωσμενα πανω στη μελετη της γενετικης του εγκεφαλου διχως να κανουν παρα μικρα ανελπιδα βηματα.Οι ανθρωποι δε μπορεσαν να δεχτουν οτι αυτο ειναι το τελος τους.Τελικα το πηραν αποφαση."Δε ξερουμε σε πιο σημειο της εξελιξής μας εγινε το λαθος αλλα θα το βρουμε.Θα ξαναπιασουμε ολη τη πορεια μας σχεδον απο την αρχη!"
Το Σχεδιο ηταν απλο.Θα "φορτωναν" τις συνειδησεις τους στους παλαιοπρογονους τους!Θα μελετουσαν βημα προς βημα τον δρομο τους!
ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
Σιγα σιγα το τοπιο ξεκαθαριζε.Ολα αρχισαν να αποκτουν νοημα και λογο υπαρξης.Δεν ηταν παρα μια τεραστια αποθηκη.Εκατομμυρια συνειδησεις ηταν προσεκτικα τοποθετημενες και καλοστοιβαγμενες στον χωρο του.Τις ακουγε να επικοινωνουν και να συζητουν ασταματητα.Μυριαδες σκεψεις ξεφυτρωναν απο παντου.Μπορουσε να παρακολουθησει τη καθεμια χωριστα ή να τις νοιωσει ολες μαζι.Καταλαβε γιατι υπαρχει.Θα μετεφερε τις ψυχες πισω.Πολυ πισω...
ΒΙΒΗ
Επλεξε τα χερακια της και τα ακουμπησε πανω στο περβαζι.Κολλησε και το μουτρακι της πανω.Αν την εβλεπε απο μακρυα ο Ρενουαρ θα εψαχνε για τους καμβαδες του και τα πινελα του σιχτιριζωντας την ωρα και τη στιγμη που αποφασισε να βγει ξαρματωτος βολτα!"Αι σιχτιρ,ο ηλιθιος ,ουτε ενα τοσο δα μπλοκακι μαζι!Που πας ρε Αυγουστε???"
Το δειλινο τελειωνε ,σε λιγο θα εδινε τη θεση του στη νυχτα.Το πρωτο αστερι φανηκε τρεμοπαιζοντας.Χιλιαδες αλλα θα ακολουθουσαν.
"Αμα θες να κανεις μια ευχη,φυσηξε την" ελεγε η γιαγια.
Η Βιβη φυσουσε διαρκως οταν ολοι οι αλλοι κλαιγανε τη μερα που εφυγε η γιαγια.Οι ευχες πεταριζαν η μια πισω απο την αλλη"καλο ταξιδι,καλο ταξιδι"..
Τιναχτηκε για να διωξει τις σκεψεις.Η νυχτα που πλησιαζε δεν αφηνε χωρο για θλιψη.Ο ουρανος ντυθηκε στα μαυρα μεταξωτα με χιλιαδες φωτεινα διαμαντια να τρεμοπαιζουν...
ΗΡΘΑ
Μια ελαφρια ανατριχιλα ηταν το πρωτο που ενοιωσε.Κοιταξε παραξενεμενη γυρω της διχως να καταλαβαινει απο που ερχεται αυτο το αλλοκοτο μουρμουρισμα.Ενα ελαφρο βουισμα που εκει που πηγαινε να παρει μορφη , εκει την εχανε.Ξαφνικα ολα κοπηκανε οπως αρχισαν.Δε χρειαστηκε να γυρισει,δεν ηταν πισω της ηταν παντου στο χωρο.Πιο πολυ σκεφτηκε παρα ρωτησε."Ποιος εισαι?''
"Ειμαι ο Πρωτεας"
Αρχισε να παρατηρει.Ο χρονος σταματησε καθως κινηθηκε προς αυτον.Τον περιεργαζοταν.Οι σκεψεις και φωνες της θυμιζαν κατι που θα μπορουσε να ειναι ανθρωπινο.Τιναχτηκε πισω τρομαγμενη.Εφτασε εκει που μονο η συνειδηση του Δημιουργου κατοικουσε.Σηκωσε αργα τα ματια του και τη κοιταξε."Τι θες εδω κοριτσακι?Δεν εισαι πολυ μακρια?"
Τοτε καταλαβε.Δεν ειχαν ερθει μονο γι αυτην.Δεν ηθελαν αυτην.Οχι τουλαχιστον ΜΟΝΟ αυτην.Τους ηθελαν ΟΛΟΥΣ.Να φυγουν οι ψυχες τους και καποιες αλλες να παρουν τη θεση τους...
Τραβηχτηκε τοσο γρηγορα που ολοι την κοιταξαν παραξενεμενοι."Αποκλειεται,κανεις δε μπορει να κινηθει ετσι,μονο ο Πρωτεας ισως","οχι ,οχι ,ουτε κι αυτος!"
ΑΜΑ ΘΕΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΙΑ ΕΥΧΗ ,ΦΥΣΗΞΕ ΤΗΝ
Η γιαγια κατι ηξερε.Αυτα τα μυστηρια οντα οι γιαγιαδες ξερουν πολλα στα ματια των μικρων παιδιων."Πως το χτεσινο ψωμι γινεται νοστιμο,γιατι δεν πειραζουν τα λαθη στην ορθογραφια,που ειναι κρυμενες οι καραμελες!"
"Το δυσκολο ειναι να βρεις το δρομο σου.Το ευκολο ειναι να τον ακολουθησεις"
Η Βιβη φυσηξε την ευχη της πανω στον Πρωτεα.
"Φυγε ,φυγε και μην εμφανιστεις ξανα"
Μετα ανοιξε τα χερακια της τον αγκαλιασε και τον εσπρωξε.
-----------------------------------------------------------------------------------
Ο Ηλιος χαμογελασε χαιρεκακα και εκρυψε τον Πρωτεα βαθεια μεσα στα σπλαχνα του....
-----------------------------------------------------------------------------------
ΓΙΑΓΙΑ
Η μεση της την πονουσε αλλα αμα καθοταν ολα ηταν καλυτερα.Κι αυτο το κεντημα κοντευε να της βγαλει τα ματια.Ακουσε το χαρουμενο κελαρυστο γελιο και δε πιστευε στα αυτια της.Πεταχτηκε πανω σα να ηταν εικοσι χρονων και εσφιξε στην αγκαλια της την εγγονουλα της.