Ενα ηταν σιγουρο, δεν πηγαινε καθολου καλα.
Τα φυλλα αρχισαν να χανουν την λαμψη τους, η αναπτυξη του επιβραδυνθηκε,
σχεδον μηδενιστηκε, η δε διαγνωση του γεωπονου ηταν ωμη:"πεταξε το Βασιλη, η κατασταση ειναι μη αναστρεψιμη, το φυτο εχει προβλημα στις ριζες εδω και καιρο".
Γυρισα και τον κοιταξα σκεφτικος.
Ο πιτσιρικας που γνωρισα δωδεκα χρονια πριν ειναι πια φτασμενος γεωπονος, αρκετες καλλιεργειες στην περιοχη απολαμβανουν τις φροντιδες του, χαιρει εκτιμησης απο τους συναδερφους του, ενω συντομα ετοιμαζεται για το επομενο βημα: να δημιουργησει οικογενεια.Ο παλιος μου μαθητης ειναι πια ΑΝΤΡΑΣ, και γω τον καμαρωνω.
Αυτη τη φορα ομως δεν θα του την χαριζα, ειχε αλλωστε προ πολλου κερδισει το δικαιωμα της διαφωνιας και της συζητησης.
"Δε μου λες Θοδωρη" του ειπα, "οταν συζηταγαμε καποτε, σ'αυτο το συμπερασμα ειχαμε καταληξει? να παραταμε τον αγωνα με τη πρωτη δυσκολια?"
"Δεν ειναι παρα μια μονο απο τις απειρες ριζες που γεμισες τη βεραντα και δεν μπορεις ουτε να βαδισεις πια" απαντησε χαμογελαστος."Πεταξε την και ασχολησου με τις αλλες"
"Σημερα θα πεταξω ευκολα μια ριζα" του ειπα, "αυριο θα ξεφορτωθω πεντ-εξη, μεθαυριο θα παρατησω μια ιδεα, εναν ανθρωπο, μαλλον δεν θ'αργησει ο καιρος που το να δινω ΓΗ και ΥΔΩΡ αμεσως, θα μου γινει συνηθεια, μπορει και δευτερη φυση".
Δεν ηταν ομως αυτο μονο που με τρομαζε.Ηταν και η αλλοτριωση που δε θ'αργουσε ν'ακολουθησει.Για να δικαιολογησω τον εαυτο μου θα περναγα στην απεναντι οχθη.Εκει που η προσπαθεια, το πεισμα, η πιστη στην επιτυχια, η διαφυλαξη των ΡΙΖΩΝ, θεωρουνται απο γραφικες και ξεπερασμενες εννοιες εως βδελυρα απολιθωματα αλλων εποχων...
Συντομα θα φορουσα και γω τη μασκα της ανωτεροτητας, τη μασκα του ψευτοκοσμοπολιτη και με μπλαζε υφος δεν θα εχανα την ευκαιρια να σνομπαρω τη ρατσα μου ειρωνευομενος με επιτηδευμενες εκφρασεις οτιδηποτε εχει σχεση με αυτο που αποκαλειται Ελληνισμος.Στην αρχη θα το ξεπουλαγα θεωρωντας τον εαυτο μου απλα Βαλκανιο, κατοπιν απλα Ευρωπαιο, τελικα δε εναν κατοικο του τριτου κατα σειρα πλανητη και τιποτε περισσοτερο.
"Φιλοι", "ανωτερου επιπεδου ατομα", αυτοδιορισμενοι "κριτες" θα με χτυπουσαν φιλικα στην πλατη, "μπραβο, τωρα τί να πουμε? ανεβαινεις, εξελισσεσαι, εξευρωπαϊζεσαι, εκτακτα-εκτακτα!!!" ενω all together θα θεωρουσαμε υβριστες και αλλαζονες τους τιμητες καποιων αξιων......
Και μονο που το σκεφτηκα μου σηκωθηκε η τριχα.
Στραφηκα προς τον Θοδωρη.
"Περιμενω οδηγιες για το πώς θα το παλεψω " του ειπα.
Μειδιασε και κουνησε το κεφαλι καταφατικα...
---------------------------------------------------------------------------
Οσον αφορα τωρα το δικαιωμα της διαφωνιας και της συζητησης, οσο δυσκολα κερδιζεται τοσο ευκολα χάνεται.-
Τα φυλλα αρχισαν να χανουν την λαμψη τους, η αναπτυξη του επιβραδυνθηκε,
σχεδον μηδενιστηκε, η δε διαγνωση του γεωπονου ηταν ωμη:"πεταξε το Βασιλη, η κατασταση ειναι μη αναστρεψιμη, το φυτο εχει προβλημα στις ριζες εδω και καιρο".
Γυρισα και τον κοιταξα σκεφτικος.
Ο πιτσιρικας που γνωρισα δωδεκα χρονια πριν ειναι πια φτασμενος γεωπονος, αρκετες καλλιεργειες στην περιοχη απολαμβανουν τις φροντιδες του, χαιρει εκτιμησης απο τους συναδερφους του, ενω συντομα ετοιμαζεται για το επομενο βημα: να δημιουργησει οικογενεια.Ο παλιος μου μαθητης ειναι πια ΑΝΤΡΑΣ, και γω τον καμαρωνω.
Αυτη τη φορα ομως δεν θα του την χαριζα, ειχε αλλωστε προ πολλου κερδισει το δικαιωμα της διαφωνιας και της συζητησης.
"Δε μου λες Θοδωρη" του ειπα, "οταν συζηταγαμε καποτε, σ'αυτο το συμπερασμα ειχαμε καταληξει? να παραταμε τον αγωνα με τη πρωτη δυσκολια?"
"Δεν ειναι παρα μια μονο απο τις απειρες ριζες που γεμισες τη βεραντα και δεν μπορεις ουτε να βαδισεις πια" απαντησε χαμογελαστος."Πεταξε την και ασχολησου με τις αλλες"
"Σημερα θα πεταξω ευκολα μια ριζα" του ειπα, "αυριο θα ξεφορτωθω πεντ-εξη, μεθαυριο θα παρατησω μια ιδεα, εναν ανθρωπο, μαλλον δεν θ'αργησει ο καιρος που το να δινω ΓΗ και ΥΔΩΡ αμεσως, θα μου γινει συνηθεια, μπορει και δευτερη φυση".
Δεν ηταν ομως αυτο μονο που με τρομαζε.Ηταν και η αλλοτριωση που δε θ'αργουσε ν'ακολουθησει.Για να δικαιολογησω τον εαυτο μου θα περναγα στην απεναντι οχθη.Εκει που η προσπαθεια, το πεισμα, η πιστη στην επιτυχια, η διαφυλαξη των ΡΙΖΩΝ, θεωρουνται απο γραφικες και ξεπερασμενες εννοιες εως βδελυρα απολιθωματα αλλων εποχων...
Συντομα θα φορουσα και γω τη μασκα της ανωτεροτητας, τη μασκα του ψευτοκοσμοπολιτη και με μπλαζε υφος δεν θα εχανα την ευκαιρια να σνομπαρω τη ρατσα μου ειρωνευομενος με επιτηδευμενες εκφρασεις οτιδηποτε εχει σχεση με αυτο που αποκαλειται Ελληνισμος.Στην αρχη θα το ξεπουλαγα θεωρωντας τον εαυτο μου απλα Βαλκανιο, κατοπιν απλα Ευρωπαιο, τελικα δε εναν κατοικο του τριτου κατα σειρα πλανητη και τιποτε περισσοτερο.
"Φιλοι", "ανωτερου επιπεδου ατομα", αυτοδιορισμενοι "κριτες" θα με χτυπουσαν φιλικα στην πλατη, "μπραβο, τωρα τί να πουμε? ανεβαινεις, εξελισσεσαι, εξευρωπαϊζεσαι, εκτακτα-εκτακτα!!!" ενω all together θα θεωρουσαμε υβριστες και αλλαζονες τους τιμητες καποιων αξιων......
Και μονο που το σκεφτηκα μου σηκωθηκε η τριχα.
Στραφηκα προς τον Θοδωρη.
"Περιμενω οδηγιες για το πώς θα το παλεψω " του ειπα.
Μειδιασε και κουνησε το κεφαλι καταφατικα...
---------------------------------------------------------------------------
Οσον αφορα τωρα το δικαιωμα της διαφωνιας και της συζητησης, οσο δυσκολα κερδιζεται τοσο ευκολα χάνεται.-
