Autumn, an adagio to...

Ο ηχος των κινητηρων επεσε μερικες οκταβες.
Το εκανε τοσο ηρεμα που επρεπε να ειχες πολυ καιρο να πατησεις χωμα για να το καταλαβεις.
"Χωμα" σκεφτηκε,"χωμα, Θε μου, να ξαναμυρισω βρεγμενο χωμα,
λιγα πραματα μου μειναν να ζητησω,λιγο βρεγμενο χωμα,δε ζηταω πολλα..."

Καθε που φθινοπωριαζε, τα αλογα πατουσανε φυλλα.
Τα κοιτουσανε παραξενα, μερικες φορες σκυβανε και τα μυριζανε.
Ητανε κιτρινα,μεγαλα, σαν τεραστιες ανοιχτες παλαμες και ητανε ατελειωτα.
Πεφτανε απο τα δεντρα, μυριαδες, σα να ακολουθουσαν ενα μυστικο συνθημα.
Καθοταν και τα κοιταζε με τις ωρες, να στρεφονται ησυχα μεχρι ν΄ακουμπησουν κατω.
Ειχε υπολογισει κιολας!
Δεκαοχτω με εικοσι πεντε στροφες μεχρι τη γη...

Το πιο παραξενο ηταν οτι τα φυλλα του θυμιζαν κεϊκ.
Καθε που πεφτανε, η κουζινα μυριζε κεϊκ.
Ηταν αυτο που τον γυριζε σπιτι, λιγο πριν εξαφανιστει ο ηλιος πισω απο τη σκεπη.
Το ειχε σαν σινιαλο αλλωστε!
Με το που εφτανε ο ηλιος στη καμιναδα, επρεπε να γυρισει.
Στη κουζινα με το κεϊκ.
Και στη μανα του...
-
"Γιατι φτιαχνεις κεϊκ καθε Φθινοπωρο ?" τη ρωτησε μια φορα
"Καθε εποχη εχει και το γλυκο της" του απαντησε.
"Αλλά πιο πολυ, για να εχεις κατι να χαμογελας σα μεγαλωσεις " προσθεσε.
"Οταν τα φυλλα θα πεφτουν, θα θυμασαι το κεϊκ και δε θα στεναχωριεσαι που ερχεται χειμωνας"

Μ'ενα ανοιγοκλειμα των ματιων συνηλθε.
Το "Cypris" επιβραδυνε με χαρη αρχαιας ιερειας.
Κατευθυνθηκε βιαστικα προς τη γεφυρα.
Τα προσωπα σοβαρεψανε αποτομα μολις εφτασε και το "Captain on board" ξανακουστηκε.
Ολοι στραφηκαν στις κονσολες τους σαν να μη ξερανε τιποτε.
"Τί εγινε?" ρωτησε, "γιατί επιβραδυνουμε Χιριού?"
"Καπετανιε" ψελλισε ο Χιριού " ο Ελληνας ο Dimitris θελει να φωτογραφησει..."
Τον "πηγαινε" τον Dimitris και προτιμησε να μην ακουσει.
Στραφηκε στον δευτερο μηχανικο.
"Εχουμε προβλημα με τον δεκαεπτα?" ρωτησε
"Φτιαξτε το καμμια φορα"..... 

----------------------------------------------------------